Herriak hitzegin du. Balorazioa, garaipenaren gozotik.

   Hilabeteak iraun dituen aharra eta gero, bozka bidez eman diogu amaiera zirku honi.

   Zeren, igarotako guztiak igaro ondoren, hau zirku bat izan dela baino etzait gelditu garbi.

   Azken finean, batek ala besteak irabazi, zera galdetzen baitiot ene buruari: Zertarako balio izan du honek?

   Eztabaida aberasgarria da, neurri batera iritsi arte. Hortik aurrera, zerbait negatiboa bihurtu daiteke. Eta ustea daukat, erabaki berri dugun gaiaren inguruan sortu den eztabaidak, aspaldi gaindituta zeukala positibotik negatibora salto egiteko gainditu beharreko lerro fina.

   Haserreak, tonuz pasatako eztabaidak, mehatxuak, biolentzia zantzuak... Hori ez genuen behar herrian. Eta hori eman digu galdeketak. Motzean, eta gaur behintzat, hori besterik ez digu eskaini galdeketak.

   Nork daki ordea, epe luzera zer eragingo ote duen.

   Herria behintzat, zatitu du.

   Baina tira, honek oinordean utziko digun herri-giro mikaztuaren gainetik, gaur egun pozgarria da. Niretzat behintzat.

   Garaipenaren gozotik ari naiz idazten, eta poza besterik ezin dut adierazi. Poza, emozioa.

   963 zestoarrek baietz esan baitiogu zezenketei. Baietz esan diegu gure festei. Gure Amabirjinei.

   542-k berriz, zezenketak kentzearen alde egin dute bozka.

   421 bozkako aldea. Zinez asko da.

   Ni neu izan naiz lehen harritua. Alde handia da. Ikaragarria. Ia bi herenek baietz esan diete zezenketei. Inork uste etzuen emaitza.

   Eta, zein ondorio atera dezakegu hemendik?

   Hara, nire ustez, zezenzaleen garaipen osoa baino, neurri txikiagoan, antitaurinoen porrota ere izan dela esan beharko genuke. Ez nuke batzuen garaipenaz hitzegingo, nahiz eta jendea konbentzitzeko ahalmen handiagoa izan duten taurinoek. Izan ere, hauek 600 bat atsikimendu zituzten, eta zifra hori oso goitik pasa dute. Aurkakoek aldiz, 500 firma inguru omen zituzten, eta beren botuak ere, ez dira hortik pasa.

   Beraz, jendea mugitzeko gaitasuna, taurinoek izan dute. Eta hori, kontuan izanda, oso berandurarte zerura begira egon direla, kukuak jo zain. Mugitzea kostatu zaienarekin, ez dute emaitza makala lortu.

   Baina lehen esan dudan moduan, antitaurinoen porrot moduan ere interpretatu dezakegu hau.

   Haiek ziren, azarotik hona, jendea mugitzeko kanpainan hasi zirenak. Haiek izan dira, hilabete luzeetan zehar, zezenketen gaiarekin atzera eta aurrera ibili direnak. Haiek ziren, Ekainak 3ko egun seinalatuan benetako interesa zutenak.

   Baina nahiz eta asko mugitu, eta nahiz eta lan asko egin, beste aldekoak mugitu dira. Eta hori, batzuen garaipenaz gain, besteen porrotaren adierazgarri da, nire ustez.


   Aipatu behar ordea, nahiko eleganteak izan direla denak. Bai batzuk garaipenean, eta baita besteak porrotean ere. Eta hori, txalogarria da.

   Baina tira, joan da denbora, eta pasa da egun erabakigarria. 
   “Muu!”-ko lehen mugimendu publikoekin batera hasi nintzen ni, hemen, nire iritzi xumea defendatzen.

   Eta bere helburua lortu duenaren lasaitasun eta poztasunetik idazten ari naiz gaur.

   Hitz bakoitza gozo zait gaur. Idatzitako hitz bakoitzaz disfrutatzen ari naiz. Esaldiak dastatu eta gozatzen ari naiz gaurkoan.

   Azken idatzietan ez bezala.

   Zeren, ez da bide erraza izan hau. Hilabeteetako lan bakartiak nekatu samar utzi nau. Eta azken asteetan gaia hartzen ari zen giro gaiztoa ikusi eta gero, idazten nuen hitz bakoitzak lanak ematen zizkidan., aurretik idatzita nituen hitz guztiek sekulako pisua izango balute moduan.

   Giro gaizto horretan gogorra eta desatsegina zitzaidan idaztea. Hitz ozpinduak irteten ziren nire barrenetik, eta ez nuen sua gasolinarekin itzali nahi. Horregatik, nahi baino gehiago isildu naiz azken asteetan.

   Baina tira, gaurko garaipenak gozatu dizkit barruak. Eta hitzak beste aldarte batez irteten dira  orain.

   Joan dira, hilabeteetan jasan eta bizi izan ditudan tentsio  eta presioak. Eta ez gazki ulertu, ezbaidit inork egin presiorik, edo sortu tentsiorik, momentu oso puntualetan izan ez bada.

   Abentura honetan murgildu nintzenean, ez nuen uste hainbesteko oihartzuna  hartuko zuenik honek. Eta horrek sortu didan auto-exijentzia maila mantentzeak, tentsioa sortu dit. Neure burua presionatzera heldu naiz.

   Baina tira, espero dut, dena hemen amaitzea.

   Irabazi dugu, eta gozatuko dugu zinez, aurtengo festetan.

   Zeren galdeketatik, guztiz indartuta irten direnak, zezenketak izan dira. Honek, eta emaitza ikusita, zezenketen bultzada ikaragarria izateko arrisku handia dauka eta.

   Ez zitzaidan harrituko, aurten, azken urteetan baino dezente jende gehiago joatea zezenketak ikustera.

   Eta ikaragarria izango da aurtengoa.

   Inoiz baino jende gehiago, inoiz baino tentsio gehien bizi ondoren, erdikalean hustuko garelako, Amparitoren lehen doinuak entzutean.

   Eta aitortzen dizuet, galdeketa dela eta ez dela bizitako guztiek sortu didaten tentsio honen ondoren, nik behintzat, malkoak botako ditudala, banda, urtero legez, Amparito jotzen hasten denean.

   Nik aurten, seguru nago gainera, negar egingo dut. Hain nirea dudan festa amildegiaren ertzean ikusi eta, berriz nire besoetan ikusi eta gero, negar egingo dut.

   Ahaztezina izango da aurtengoa.

   Hau esanik, eta honenbestez, agurtzea besterik etzait gelditzen.

   Bere lana txukun eta fin egiten duenaren atseginez utziko dut blog hau. Eta helburua beteta ikusteak sortzen duen poztazun eta gozamenarekin.

   Azken finean, horretarako sortu baitzen blog hau, edota “Amparo la que Baila con el Toro” pertsonaia. Aski ezaguna iada, herrian.

   Eskerrik asko guztioi, emandako babesarengatik.

   Eskerrik asko baita ere, aldeko edo aurkako iruzkin bat utzi duzuen guztioi. Denak izan dira ongietorriak.

   Eskerrik asko, Ekainak 3an, eta Ekainak 3rako, zezenketen alde borroka egin duzuen guztioi.

   Eskerrik asko, bihotzez.

   Gelditu esandakoekin, hartu nire eskerrak eta, mesedez, barkatu gaizki esandakoak.

   Eskerrik asko bihotzez, nire bizitzako esperientzia aberasgarrienetako baten parte izan zaretelako.

   Izango dugu elkarren berri.

   Amparo la que Baila con el Toro