Argi izpiak bota beharrean...

   Eztabaidatu diren gaien inguruan iritzia eman aurretik, nire poza adierazi nahi dut.
   Bi aspektutan sustraitutako poza da. Lehenik eta behin, zezenzaleak mugitzen hasi direla eta, pankartak jartzen hasi dira, nire pozerako. Bestalde, eta nire pozaren bigarren arrazoitzat, blog berrien jaiotza dago.
   Ez dut iritzirik eman azken egunetan, baino tentu handiz irakurri ditut hemen eta han idatzitakoak. Eta nire sorpresarako, beste bi blog berri jaio direla ikusi dut.
   Nahiz eta aurkakoak izan, eztabaidan jarduteko beste bi arbel direla iruditzen zait. Beste bi plaza.
   Eskerrik asko beraz, Txokokrispis eta Novilladas en Zestoa blog-ei. Ikusiko duzue zer den blog bat edukitzea... Ai ama... Ez duzue, ez, egur gutxi jasoko.

   Tira, behin hori esan ostean, ahoa itxita izan dudan egun guzti hauetan esan direnak eta ez direnak argitzen sahiatuko naiz. Edo bai behintzat, nire iritzia ematen.

• Aldez aurreko bozka. (edo "eskaera eskatzea")

   Honekin gertatu denak ez dauka izenik. Eta ezta abizenik ere.

   Zestoako Udala, urte askoan egin duen esperpentoetatik handiena egitera doa. Txapuza bat. Zerrikeria.

   "Herri galdeketa" agindu ziguten, eta "eskaera bilketa" bat egingo digute orain. Praktikan berdina dela diote, baina prosezu ezberdina izango duela esaten ziguten.

   Ba tira, norbaitek "eskaera biltze" honek erreferendumaren izaera duela demostratzen badu epailearen aurrean, akabo galdeketa, Zestoako Udala, eta kristo guztiak. Egitera doazena, zirku bat delako. Pailazokeria bat. Baldarkeria bat.

   570 sinaduta inguru nahikoa izango lirateke, herri galdeketa legezko bat bideratu nahi duen edonorentzat. Baina horren ordez, Udalak galdeketa proposatu du, eta gero hasi dira firmak biltzen. Zestoan gauzak beti alderantziz egin behar ditugu. Bejondeigula.

   Hori bai, prosezua luzeagoa izango zen, eta ezingo zen dena azken hilabetean konkretatu, gure kasuan bezala. Baina tira, legearen barruan, 570 firma biltzen dituen edonork, legea eskuetan, herri galdeketa bat eskatu dezake, izaera juridiko horrekin. Eta ez "eskaera biltze" edo antzeko azken orduko asmakizunekin.

   Baina noski, Zestoan ikaragarrizko presa dago zezenak kentzeko. Ezin da itxoin, ez hilabete, eta ezta urtebete.

   Nahiago dugu azkar eta gaizki, ondo eta motel baino.

   Aldez aurreko bozkarena ere, lotsagarria da. 

   Nire bozka, udal langile bati eskura emateak... ez dauka adjetiborik.

   Ez da herri galdeketa, eta beraz, ezin da kutxarik jarri (jarriz gero, epaile batek Zestoako Udala prosezatu dezake). Baino kaxa bat, itxita... ez dakit. Zerbait obea...

   Bozka eskura??? Nora doa bozka hori?

   Lotsa ematen dit Zestoarra izateak.

   Askok botua jasotzen dagoen funtzionarioa ere kritikatu dute. Eta horretan ez nago ados.

   Funtzionarioari errespetu bat zor zaio, eta Fernandok ongi azaldu duen moduan, etika profesionala beste guztiaren gainetik dagoela pentsatu behar dugu.

   Beraz, etzait ongi iruditzen, funtzionario honi buruz hemen batzuk jarri dituztenak. Alde batekoa dela, edo bi aldetakoa, edo poliedrikoa,... Berdin dit.

   Etika profesionala dago, beste guztiaren gainetik. 

   Hori bai, botua funtzionario horri, edo aitasantuari, edo Fernandori, edo jaungoikoari eskura emate hori... Hori bai ezetz.

   Lotsagarria da.

   Gainera, legea eskuetan hartuz gero, eta eskaera eskatze bat dela kontuan hartuta, bozkatzeko beste mila modu daude, guri saldu dizkigutenetatik at.

• ETA

   Gai delikatua da, eta eztabaidatik ateratzen sahiatu naiz, ahal izan dudan guztietan.

   Baina antitaurinoek beraiek ere, gaia atera dutela ikustean, eta nire blogeko arbelean jendeak honi buruz jarduteko gogoa zuela ikusita, amore eman dut.

   Honetaz hitzegin nahi baduzue, aurrera. Ez noa ezer esatera, ezta galeraztera ere.

   Baina iritzia botako dut.

   ETA-ren gaia ez dut inoiz sartu nahi izan. Ezta antitaurinoekin nahastu nahi ere.

   Zeren ETA-koek odola isuri dutenean, bestaldera begiratu dutenak, edo zuzenean gorazarre egin dietenak, antitaurinoak eta taurinoak dira. Bietakoak.

   Beraz, batzuei bakarrik leporatzea, besteei leporatu diezakedan hori, etzait ongi iruditzen.

   Hala ere, egia da, paperean jarriz gero, eta antitaurinoen "Odolik gabe askoz hobe" zenbaiten ahotik entzun ondoren, batzuek odolaren aurrean izan dituzten jarrerak nabarmen geratzen direla. Gehienbat, orain zezenak plazan isurtzen duen odolaren aurka egiten ari direlako.

   Baina nahiz eta antitaurinoen aldean koherentzia falta nabarmen ikusi, horren adibideak beste aldean ere existitzen dira.

   Eta garbi esango dizuet. Pertsonen odola isuri denean horren gorazarrean ibili diren haiek, antitaurinoak edo taurinoak izateak, berdin berdin dit.

   Antitaurinoen leloak ohiukatzean izan dezaketen koherentzia falta horrek balore guztia galtzen du, pertsonen bizitzaz ari garenean. Eta koherentzia falta hori nabarmen geratzen ez delarik ere, taurinoak ere ez dira libratzen.

   Berdin dit batzuk nabarmen geratzen badira, eta beste batzuk ez.

   Pertsonen odola isurtzeak duen larritasunak, inkoherentzia handienak ere txiki uzten ditu eta.

   Zeren kasu horretan, garrantzitsuena ez da eman dezakeen irudia.

   Garrantzitsuena, bere bizitza kendu, edota izorratu dioten pertsona hori baita.

   Horren gorazarrean ibili diren haiek, inkoherentzia publikoki erakutsi (antitaurinoek) edo ez (taurinoek), beraien moralaren zenbatekoa 0-n daukatela demostratzen dute.

   Eta hori baino beherago, ezin da erori. Inkoherentziak erakutsiz, edota ez erakutsiz.

   0-ren azpitik ezin da egon.

   Beraz, berdin dit zer esaten duten batzuk zezenaren odolaren inguruan. Berdin didan moduan, hauek erakutsi dezaketen koherentzia falta.

   Niretzat, iada, 0 balio dutelako.

   Hori bai, norbaiti min asko egin diezaiokete horrelako jarrera zinikoek.

   Eta azken hauek, guztiz ulertzen ditut.

• Kultura, artea, eta inposaketa.

   Kultura dela, edo artea dela, eztabaidak izan ditugu hemen.

   Eta esan nuen bere garaian, nire iritziz, kultura oso gauza subjetiboa dela. Artea bezala.

   Beraz, eztabaida hutsa iruditzen zait, artea den edo ez eztabaidatzea.

   Nik ordea, ez nioke inori esango, zerk izan behar duen artea, eta zerk ez.

   Beste batzuk ordea, artea zer den eta kultura zer ez den esan nahi digute.

   Eta gogoratu nahi dut, besteei kultura zer den esaten zietenean, edo zein kultura motaz gozatu zezaketen esaten zietenean, hasten zela totalitarismoa.

   Horrela jarduten dute lider totalitario guztiek. Beraien kultura inposatuz, beraiek legez pentsatzen ez duen horri ere.

   Festa demokratikoz mozorrotu nahi duzue, herrian inoiz egin den txapuzarik handienetarikoa.
   Baina hori gutzi balitz, printzipio totalitarioetan oinarritutako kulturaren filosofiara pauso bat ematen ari garenaren sentzazioa daukat.
   Beraz, kulturaren inposaketaren inguruan ere gogoeta bat eskatuko nizueke.
 
   Non amaitzen da askatasuna, eta non hasten da inposaketa. Hor ere koxka dago eta.

• Sufrimentuaz.

   Askotan eskatu diguzue zezenetara joan ohi garenoi, zezenaren sufrimentuaren inguruan gogoeta bat egin dezagun.

   Nik hemen jarri ditut nire iritziak horren inguruan, eta hausnartu dut gai horren bueltan. Denon irakurgai daukazue.

   Baina oraingoan, nik eskatuko dizuet gogoeta.

   Zezenaren sufrimentua dela medio, inork pentsatu al du zenbat pertsonak sufritu duten, horren aitzakian?

   Inork pentsatu al du, zezenaren sufrimentua ekiditearren, zein sufrimentu sortu dakiokeen pertsona batzuei?

   Beste animalien sufrimenduaren aitzakian, zilegi al da jendeak sufritzea?

   Gogoeta bat eskatuko nizueke.

   Zeren ni behintzat, gai honekin, sufritzera iritsi naiz.

• Amparo dela, eta ez dela.

   Batzuentzat jainko, besteentzat deabru, ulertzen dut nire anonimotasunetik esandakoek sortzen duten eragina. Batzuek, "San Amparito" ere deitzen didate, taurinoen jainkotzat edo, akaso.

   Ulertzen dut, halaber, nire anonimotasunak sortu dezakeen morboa.

   Ulertzen dut, baita ere, kafe-tertulietako pertsonaia berri bat izatea ni, edota nire identitatea parkeko kotilleoen "trending topic" izatea.

   Baina ez alferrik jardun.

   Izen batzuk irten dira herrian. "Amparo hau izan daitekeela esan didate...", "Badauzkat izen batzuk buruan...", "Periko izan daiteke... edo Perika...", "Hau ez duk urruti ibiliko..."

   Baina alferrik ari zarete.

   Idazlearen inguruan zentratu beharrean, zentratu zaitezte idazten dudanaren inguruan.

   San Amparito (batzuk esaten didaten moduan, eta kristoren grazia egin didana...) kalean ibiliko den izpiritu bat delako. Jainkoa bezala, leku guztietan nago. Dena ikusten dut, eta dena entzuten dut.

   Zuek ez kezkatu, eta ez pentsatu nor naizen.

   Izan garbi ordea, guztiaren berri dudala.

   Nork idazten duen begiratu beharrean, zer idazten dudan begiratu.

Amaitzeko, eta azkenaldian ia beti egiten dudan legez, pasodoble batekin agurtuko naiz.

Gaurkoan, Zestoako festetako beste klasiko bat jarriko dut: "Camino de Rosas". Gaurkoan gainera, zuzeneko bideoan.

PS: Zestoako bandakoen traje urdin hori itsusia izango da. Baina goiko bideokoen trajeak... ez dauka izenik.

Granatea????

Apustuan hasi behar dutela dirudi, "Asegarce"-ko artekariak dirudite.

   Ekainaren 3an, nik BAI esango diet zezenei.

"San Amparitok" esana...