"Egia" saltzeaz, probokazioa, eta gutun eta promesa publiko bat.

  (Abisatzen dut, nahiko "agresibo" nagoela gaur. Kalibre handiko balarekin tiro egitekotan naiz, eta agian gaurko idatzia gogorxeagoa izan daiteke. Abisatuta zaudete. "Y el que avisa no es traidor".
   Luze joateko arriskua ere badago. Abisatuta geratzen zarete)

   Zezenzaleak mugitu dira, eta bi  muturrak garbi erakutsi dute (behingoz) aurpegia. Hasi da beraz, kanpaina. Hasi da konfrontazioa.
   Kanpaina ez da ordea atzoko gauza, eta ezta herenegungoa ere. Baina zezenzaleak lehen aldiz eta ofizialki orain mugitu direnez, bi aldeen kanpaina hasi dela aitortu dezakegu.
   Orainarte "Muu"-k kanpainaren monopolioa izan du, zezenzaleek hala erabaki edo utzi dietelako. Baina azken hauek ondarretara salto egitea erabaki dute, eta zezenari adarretatik eustekotan dira. Ea zenbateko "muukadak" botatzen dituen orainarte mehatxuan izan dugun "zezenak".
   Biak mugitzen hasita, konfrontazio zuzen eta esplizitua hasi dela esan genezake. Orain arte blog honetan, edo pertsona indibidualen ahoan bideratu izan den konfrontazio bat izan da hau. Baina lehen azaldu moduan, ofizialki bi mutur ditugu, elkar joka hasteko zorian.
 
   Beraz, kanpaina hasia dela eta, norbera bere egia saltzen hasiko da. Bueno, egia esan, aspalditik hasiak gara batzuk horretan, baina tira, ni behintzat ez naiz ez inoren ordezkari ofizial bat, eta ezta eztabaidako agente nagusi.
   Hala ere, interesgarria iruditzen zait, norberak zein egi salduko duen, eta nola salduko duen aztertzea. Eta horretaz doa gaurko jarduna.

   Zer saltzen digute zezenzaleek?

   Betikoa.
   Beti izan duguna, eta joan den irailean ikusi genuen berbera. Ahal bada hobea, baina tira, base berdina izango du.


   Zer saltzen digute antitaurinoek?


   Paradisua, hitz gutxitan azalduta.
   Positibismoa, odolik eza (plazan behintzat, beste mota batetako odolei buruz... "mutis por el foro"), askatasuna (paradojiko xamarra),... Tira, paradisua. Edo asko hurreratzen zaion zerbait.
   Edota honen oso antzekoa izan behar duen esperientzia mistikoa izango da festetan murgiltzea, edota programan zezenketak ez daudela irakurtzea.
   Eta aurreko guzti hau ez bada ere, oso esperientzia ahaztezina izan behar du "odolik gabeko" (zenbait lekutan) festak izateak, saltzen digutenek diotenaren arabera.
   Handik edo hemendik ere entzun dut, "fiestas a la carta" izango ditugula, antitaurinoen "bai eta ez", edota anbiguedade hori dela eta.
   
   Hori bai, inork ez du esan, zezenketak kenduta ere, konfrontazioak eta desadostadunak hor jarraitzen duela. Batzuk desados egongo direla, eta litekeena dela 17:30etako kontzentrazioa ez ezabatzea. Hori bai, pankartaren atzean lehen Amparito entzuten egoten zirenak egongo dira, eta lehen pankartaren atzean egoten zirenak, agian Amparito entzuten egongo dira.
   Tortillari buelta emango zaio abolizionistek irabazten badute. Baina tortilak hor jarraituko du, kendu ala ez.
   Hori bai, zezenketen aurkakoek zoriontasun osoa eta nirvana-ra iristeko bidea saltzen dizkigute, zenbait puntu ahaztuaz bidean.


   Barreren positibismoa ere saldu digute, hauekin zer egin erabaki aurretik.
   "Barrerak estimulu positiboak sortzen dituzte herrian". Beraz ez gara bustiko gaiaren inguruan, eta barrerak nahi dituenari barrerak emango dizkiogu, txosna nahi duenari txosna bat jarriko diogu, eszenatokia nahi duenari eszenatoki bat jarriko diogu, eta Eiffel torrearen erreplika bat nahi duenari, Idiazpiko aparkalekuan bat egingo diogu.
   Eta kitto. Akabo arazoa, sortu aurretik behintzat.
   Eta zertarako aitortu arazo bat sortu ditekela zezenketek utzi diguten herentzia "positiboa"-rekin?
   Hobe da ixilik geratzea. Ez ote dute ba beraien kausari mesede gutxi egin dakiokeen zerbait esango. Arrazoi dut, hobe ixilik geratzea.


   Denok erabaki behar dugula aitzakiatzat hartuta, ez dute oraindik behintzat, zezenketak kenduz gero, hauek utziko duten hutsune handi hori betetzeko ekitaldirik proposatu. Edo ez behintzat, zezenketek daukaten ohiartzuna, iraupena eta atmosfera berdintzera iristen den ekitaldirik proposatu.
   Hori ez omen da espreski beraien arazoa, denena baizik. Baina beraien esku egon daiteke ekitaldi alternatibo bideragarri eta interesgarri bat proposatzea zezenketen partez, beraiek baitira hauek kendu nahi dituztenak.
   Baina gai horretan ere, inork ezer gutxi esan du. Proposamen solteak, eta zezenketek daukaten festa baliora hurreratu ere egiten ez direnak.


   Amparitorekin ere berdin.
   "Amparito ez dugu kendu nahi", "Amparito beste edozein ekitaldiren aurretik edo ondoren jo daiteke", eta abar,...
   Bai eta ez. Edo norberak nahi duena.
   Baina gai honekin ere berdin. Amparito, zezeneten gauzarik positiboenetarikoa izanik, ez dago adorerik esateko, zezenketarik gabe, amparito amaituko dela.
   "Bai..., hemen horrela..., edo han beste modu honetara egiten badugu..., agian..., ".
   Bla bla bla.
   Alferrik da. Edo benetan uste duzue, zezenketak kendu eta denok aldarte berdinean joango garela Amparito entzun edo jotzera? Ba ederki zoazte. Niri behintzat hori ez didazue salduko.


   Badakigu zezenketak izanez gero, zer daukagun.
   Hauek kendu nahi dituztenek ordea, ez dute alternatibarik proposatu.
   "Odolik gabe askoz hobe" "Zezenketarik Ez!"...
   Kontsigna edo lelo asko dago, eta asmo zuzen bat ere bai: zezenketak kentzea. Baina horren ordez ez dute ezer proposatzen. Eta hori gutxi balitz, beraien proiektua, asmo bakar baten azpian sortua eta barrutik hutsik dagoena, urrea balitz moduan saldu nahi digute.
   Dena oso ongi eta oso polit jartzen digute, hutsaren hutsean. 


   Baina ez gara atzo jaioak. Eta duroak lau pezetan ez ditu inork saltzen.
   Historia oso polita eraiki duzue. Baina bere pisuz erori da.
   Zutabe ahulen gainean eraiki duzue gaztelua.


   Egia saldu beharrean, utopia saltzen ari zarete.
   Eta adorea daukanak, egia saltzen du.


   Zezenzaleek badakigu zer defendatzen duten. Badakigu zein festa agintzen dizkiguten.
   Antitaurinoek badakigu zein utopia saltzen diguten: indeterminazioaren utopia. Nahi duenari, nahi duen hori agindu... eta gero gerokoak.
   Baina ez dakigu oraindik, zein proiektu, zein festa klase saltzen diguten.


   Animalismoa dela, abertzaletasuna dela, espainolak direla, elitistak direla... Hainbat arrazoiren inguruan bilduta, baina animalismoa soilik aitortuta (izan gaitezen serioak, ez ginen atzo jaio), herri galdeketa bat bideratzea lortu dute.
   Eta zer gutxirekin, aizu. Merkea dago herri galdeketa.
   Hori bai, zezenzaleen sinadurak gehiago badira, ea galdeketa deitzerakoan erakutsi zuten adore berdina erakusten duten, hau atzera berriz kentzeko.


   Azken finean, denek guk nahi dugun hori egitea bilatzen dugu.
   "Nik zezenketan ez ditut gustoko, beraz, zu zezenketetara ez joateko borrokan jardungo dut, eta zuri eskubide hau kentzen sahiatuko naiz"
   Horretarako eztabaida sortuko dugu. Konfrontazioa. Horretarako behar gutxi dagoenean gainera, besteen ideiak errespetatzen dakigula suposatzen den gaiai hauetan gainera.
   Baina botereak hori dauka. Besteek jardun dezatela nire erritmora.
   Elkar errespetatzea beste lanik ez, eta hara, hor goaz elkarren aurka, elkarbizitza nahiko onargarria izan dugunean elkarrekin. Zuek zeuena lortu duzue, eta guk gurea. Guk zezenketak, eta zuek alternatiba.
   Baina ez da nahikoa izango, agian. Beti gehiago nahi dugu. Madarikatuak gu.


   "La avaricia rompe el saco"
   Eta gure herrian ere, zakuaz aparte, beste zerbait apurtzeko arriskua sortu dute batzuek.
   "Odolik gabeko festen alde".
   Horren beharrean, festarik gabeko alferrikako "odolaren" alde egiten ari direla uste dut.
   Alferrikako eztabaida, alferrikako mila haserre, alferrikako mila egoera eta konpromezu, zezenketak kendu, eta festak pikutara bidaltzeko.


   Eta adorea erakutsi behar denean, alternatibak proposatuz, eta benetako proiektuak azalduz, lehor geratzen dira.
   Egiak azaldu behar direnean, utopiak azaltzen dizkigute.


   Busti gabe, lehorraren lehorrean daude antitaurinoak. 
   Balea hankak busti gabe arrantzatu nahi dute batzuek, itsasora irten gabe. Baina balea ez da inozoa, eta ez da joango ehizatu nahi duten haiena. Alderantziz izan beharko du: balea ehizatu nahi duenak, balearengana joan beharko du. Hankak bustiaz, arraunean, eta itsaso zabalera irtenaz.
   Balea ez da joango ehiztariarengana, hau lehorrean zain dagoelarik.
   Baleak lehorrera hiltzera joaten dira. Eta gure herrian akabatu nahi duten baleak, ez dauka hiltzeko nahi eta itxura handirik. Nahiz eta batzuk horretan gogor egin lan.


   Agian egunen batean, zezenketak lehorrera hurreratuko dira hiltzera. Eta orduan, lehorretik ehizatu ahal izango dituzte, hankak busti gabe.
   Baina hori ez da ez gaur, eta ezta bihar gertatuko.
   Eta gure balea ehizatu nahi duenak, gustatu ala ez, busti egin beharko du.
   Itsasora irten.


   Oraingoz, euskal mariñelek beti izan duten adorerik ez dute erakutsi antitaurinoek.
   Ez daukatelako izango da.








PS: amaitzeko, pasodoble bat jarriko dut entzungai. "Suspiros de España" bezain izen espainiarra duelako, eta agian bati baino gehiagori grazia ikaragarria egingo diolako hori bezain izen adierazgarri bat duen abesti bat entzuteak bere euskal belarriekin, eta bere gorri, zuri eta berde koloreko odolak mugitzen duen nerbio sistema estimulatzearren. Gainera, "España" hitza izatea izenburuan beti izan da ona eztabaida sortzeko, eta jendeak abestia atzera botatzeko. "España" entzun eta, Klak! chip-a aldatzen dugu.
   Tira, motzean esanda, batzuk probokatzearren jartzen dut.
   Zera pentsatu dezake edonork: nor probokatu dezake ba, "Suspiros de España" izena izateagatik bakarrik jarritako pasodoble batek?
   Ba begiratu behean. Iruzkinetan.
   Beraiek bakarrik nahikoak dira, burua atera eta beren burua nabarmen uzteko.
   
      Hor doa:

   Bukatzeko (luze noa eta iada), "Errexill-i" gutuna:

   "Errexil", hasi hadi tronpetari punta zorrozten. Pasodoble honetan ez baduk ere, besteren batean hire solo bat beste behin entzuteko irrikaz nagok. Esaiok "Nerva" jo zuen beste mutiko horri ere, trompetari egurra ematen hasteko.
   Aurten ere zuek entzuteko gogoa diat, eta hemen jarriko dizkiat pasodoble ezberdinak, ideiak hartu ditzazuen, eta berotzen joateko.
   Ez didak ezagutzen baina bazekiat irakurle bat gehiago haizela. Enteratu nauk, handik eta hemendik.
   Aurten zezenketak badituk herrian, jo ezak berriz horrelako soloren bat, lehengo urtekoaren sentimentu berarekin. Entzuten egongo nauk ni. Sekula baino hunkituago gainera, pasatakoak pasa eta gero, bai hik, eta bai zezenzaleok.
   Ez duk Amparo ezagutuko, baina hemen agintzen diat, berriz zirkuloaren erdira irten eta soloa jotzen baduk aurten, nik, Amparok, soloa amaitu orduko bostekoa eta besarkada bat emango dizkiadala, publikoaren artetik irten eta nire aurpegia erakutsiaz. Denen aurrean.
   Zezenzaleon garaipena hor ospatuko diagu.
   Hor emango diat aurpegia. Nire baldintzak dituk.
   Aginduta zagok.
   Hori bai, horretarako zezenketak behar dizkiagu. Eta gero hire soloa.
   Hik soloa entsaiatu, eta nik zezenketen alde borroka egingo diat.
   Irailak 8-an, zezenketa ondoren, borobilaren erdian txalo artean ikusiko garenaren esperantzarekin agurtzen diat.
   Ordurarte, ondo izan eta besarkada bat.

  Amparo.